zaterdag

1 september 2009 Boston (MA)

dag 22

Nu we eenmaal in Boston zijn kunnen we er niet onderuit: de vakantie is bijna ten einde. Maar we kunnen nog wel even genieten van het relaxte sfeertje van Boston. We gaan ‘s morgens naar Prudential Mall, waar we vorige keer weinig tijd voor hadden. Voordat we er zijn ontdekken we Filnenes Basement Store, waarvan we eigenlijk dachten dat die in het centrum was. Later blijkt dat Filenes uit de binnenstad is verdwenen en daarmee ook haar beroemde basement, waar ze dure merkkleding verkocht tegen dumpprijzen. Om een idee te geven, een jurkje van Yves Saint Laurant kostte bij Filenes $ 3000,- maar in haar basement slechts $ 1200,-. Een koopje dus!
We wandelen verder via Boylston street en zien de famers market op Copley Square, waar mooie verse groenten worden aangeboden, naast vers gemalen koffie, koekjes en
bloemen. Heerlijk om er even overheen te lopen. Daarna is Prudential aan de beurt en het blijkt dat we eigenlijk niet heel veel gemist hadden de laatste keer dat we er waren. Het is een luxe winkelcentrum tussen alle kantoorflats die er rondom staan. Dus even bij de horloges kijken en het blijkt dat er overal te handelen is. Een Tag Heuer die geprijsd is op $ 3700,- wordt na even praten en overleg achter gesloten deuren met de manager plots nog maar $ 2960,- (excl tax), en dan moeten ze er nog steeds op verdienen. Dus de marges zijn hoog en dat zal voor Nederland niet anders zijn, hoewel daar meestal weinig ruimte is voor onderhandeling. We laten het horloge echter waar het was: in de winkel.
Na het winkelcentrum wandelen we door het Boston Public Parc, langs de frog pond op weg naar de Boston’s Quincy Market. Bij de frog pond spelen kinderen in het enkel-diepe water, maar er zijn wel minstens vier guards om op te letten dat er niets misgaat. Er zal weleens een rechtszaakje geweest zijn over een bijna verdronken kindje of zo en dan zorg je ervoor dat je nooit meer aansprakelijk gesteld kan worden.
Op de Quincy Market is het dezelfde drukte als altijd en overal zijn straatartiesten. We kijken even naar een street-dance-act met zeven zwarte jongens die er een sport van maken om met het publiek te spotten. “Kom maar dichtbij, wij hebben geen wapens. Je hoeft niet bang te zijn, we zijn maar met zijn zevenen, dus we kunnen jullie niet allemaal tegelijk aan. Zeg maar gewoon “black guys”, want Obama zit in het Witte Huis”. Ze voeren een leuke show op, die op momenten echt spectaculair is.
We lunchen even bij Cheers, een kopie van de tv-serie pub en wandelen vervolgens langs de haven van Boston. De sfeer is heel ontspannen, zoals we van de vorige keer ook kennen. We zien hier nog wel hele leuke sokken voor Patricia, helaas is haar maat er niet bij dus moeten we nog iets anders zoeken. (we kunnen hier even geen foto's uploaden dus is het even raden welke sokken dat zijn)
In het hotel frissen we even op voordat we bij een Ierse pub gaan eten. Ook nu weer blijkt dat we niet gewend zijn aan de porties in Amerika, want na het voorgerecht dat we delen (okay een portie Nachos met avocado, kaas, cream met artisjok-spinaziedip) hebben we eigenlijk genoeg en dan moet het hoofdgerecht nog komen. Dit wordt dus weer een “box day”.
In het hotel drinken we nog even koffie, lezen nog even en kijken naar de laatste verrichtingen van de Red Sox (ze wonnen) en pakken alvast wat zaken bij elkaar. Morgen terug naar huis, dus is het nu echt aftellen voor de welverdiende vakantie voor Patricia en Jurgen begint. Reageer hier