Het gebruikelijke ontbijt bij de Super 8 keten is ook hier bekend, cerials, bagels en zelf te bakken wafels. Kopje thee of koffie erbij en een bekertje sinaasappelsap en je hebt het kenmerkende ontbijt voor vele motel-ketens in Amerika. Vandaag staat er een dagje shoppen en Amish-spotten op het programma. De verschillende outlets in Lancaster zitten vlak bij ons motel en we wandelen al vroeg over de nog stille parkeerplaats naar de eerste winkeltjes. Vandaag zit er weinig voor ons bij, hoe goed we ook ons best doen. We vinden nog wel een Bose-winkel waar we voorlichting krijgen over de Bose Wave; in Nederland alleen via internet te koop en dus nergens te beluisteren. Volgens onze verkoper komt dat omdat Nederland nog geen eigen Bose-winkel heeft. Maar, behulpzaam als hij is, weet hij wel te vertellen dat we vlak over de grens in Keulen en Oberhausen terecht zouden kunnen. Amerikaanse apparatuur is geen optie omdat de frequenties van tuners anders zijn, de netspanning in het apparaat niet te veranderen is en de garantie in de USA anders is dan in Europa. Hij kent Duitsland een beetje omdat hij er in dienst is geweest en blijkbaar heeft hij daar goede herinneringen aan. Gewapend met en printje van de stores in Duitsland verlaten we de winkel om even bij Starbucks onze cafeïne-behoefte op peil te brengen. Dus na een ochtendje shoppen besluiten we toch maar Amish country in te rijden en met eigen ogen te gaan aanschouwen dat mensen in 2009 nog steeds met paard en wagen rijden en geen gebruik maken van elektriciteit. En jawel, zelfs in Lancester zien we de eerste Amish al, in de supermarkt en even later een man in een koetsje met 1PK.
Als we wat meer het platte land binnen rijden zien we hoe deze mensen nog steeds in veelal zwarte kleding, strooien hoeden voor de mannen en hoofdkapjes voor de dames, door het leven gaan en zich verplaatsen in koetsjes. Deze mensen willen liever niet gefotografeerd worden - hun geloof wil niet dat er afbeeldingen van mensen worden gemaakt - maar ja, ze vormen net zo’n bezienswaardigheid als Volendammers in klederdracht in Nederland. Dus probeert iedere toerist zonder al te opvallend te zijn toch hier en daar een plaatje te schieten van dit fenomeen. Aanvankelijk hadden we gedacht dat de Amish in een eigen dorpsgemeenschap zouden wonen. In werkelijkheid zijn de woningen van Amish en niet-Amish naast en door elkaar. 
De paarden en koetsjes van de Amish hebben een aparte "parkeerplaats" bij de supermarkt.Aan het eind van de dag rijden we op ons gemak naar Philadelphia. Met behulp van de navigatie storten we ons in de avondspits en het blijkt dat de straatjes hier heel wat smaller zijn en daardoor drukker lijken dan in Washington. De hoofdingang van het Radisson blijkt net om de hoek te liggen van wat het adres aangeeft en daardoor moeten we toch wat extra navigeren door deze eenrichtingverkeer-straatjes. De portiers helpen je handig uit je auto, laden al je bezittingen op een karretje en parkeren je auto voor je. En in no time ben je ingecheckt en ben je op je kamer. We maken nog even een wandelingetje door de buurt, lopen door het nabijgelegen parkje en merken dat het centrum van Philadelphia niet alleen een werkgebied is, maar ook een woongebied, met mooie Victoriaanse huizen en huisjes, afgewisseld met winkels en kantoren. We eten wat bij Applebees en ook hier hebben we weer een box nodig voor het teveel aan eten; een voor- en een hoofdgerecht blijkt in veel gevallen echt te veel. Terug in het hotel blijkt het bed verstelbaar; je kunt zelf kiezen hoe hard of zacht je bed moet zijn om er perfect op te kunnen slapen, en zelfs per kant nog verschillend. Je hoeft alleen je “sleep number” te onthouden voor je volgende Radisson hotel. Tja, ook in dat soort dingen blijven Amerikanen bijzonder.
reageer hier
