Etten-Leur -> Brussel -> London -> Washington DC
‘s morgens worden we al een half uur voor tijd opgehaald door Reeshof Taxi’s uit Tilburg. Een kordate mevrouw legt uit dat er veel files zijn en dat we dan maar beter op tijd kunnen vertrekken. Gelukkig waren we op tijd opgestaan en moesten we alleen ons boterhammetje nog maar opeten. Dus op naar Brussel!
Onderweg kwebbelde onze chauffeuse er lustig op los; broers die in Brussel werken en een vriendje van Belgische komaf. Tussendoor hielden de broers onze bestuurster op de hoogte van de file-ontwikkelingen en we konden het best gewoon op de E17 blijven. Dat bleek een goed advies, want uiteindelijk bleek de vertraging vooral op de tegenoverliggende rijbaan nog volop aanwezig en kwamen we rond de geplande aankomsttijd op Brussel Airport aan. Even langs de taxfreeshop en daarna op weg naar de lounge. Moet je wel de goede weg weten en niet zoals Jos te vroeg een afslag nemen. Voordat hij het wist stond hij weer voor de security check en moest opnieuw door de controle. Geen problemen deze keer en vervolgens stonden de croissantjes voor ons klaar. Geen slechte plek om de tijd door te brengen; krantje erbij, kopje thee en wat water. Voordat je er erg in hebt mag je aan boord van je vliegtuig en met een probleemloos vluchtje van drie kwartier naar London, waarbij we nauwelijks tijd hebben om de geserveerde salade op te eten, zitten we nu in een super gezellige verblijfsplek op Heathrow. Meest opvallende is het uitgebreide buffet en de uitgebreide uitstalling wijnen. Wist niet dat de Engelsen ook massaal aan de wijn gegaan waren (of zou dit speciaal voor ons neergezet zijn?).
Het houdt je lekker bezig en voor je het weet is het al weer tijd voor de volgende etappe van onze reis. We gaan aan boord van de 777 die ons naar Washington brengt.
Het is even wennen aan de zetels die schuin tegenover elkaar staan; je begrijpt niet hoe ze het bedacht krijgen. Maar achteruit zitten terwijl je vliegt is wel een geheel nieuwe ervaring. Aan boord hebben we weer niets te klagen: heerlijk eten, voortreffelijke wijn en een port die ook goed smaakt. Wat kan het leven toch goed zijn als de moeilijkste keuzes zijn of je als witte wijn een Chardonnay, een Sauvignon Blanc of een Terra do Gargalo 2007 Monterrei wilt (het werd overigens de laatste). De geserveerde gezouten nootjes zijn lekker maar maken wel iets duidelijk: Esmée is niet allen allergisch voor groen appels maar ook voor veel zout of nootjes. Maar ook met een opgezwollen oog is de reis nog goed. Jos heeft genoeg keus uit de films en Esmée is toch wel erg blij met de iPhone waar haar eigen muziek en filmpjes op staan.
En terwijl wij hier dan voor de 10e keer naar de VS vliegen (alsof het niets is) gaan de gedachten toch uit naar mijn ma Zephat die zo graag een keer zou willen vliegen én nog een keer in haar leven piramides in Egypte wil zien. Nou ma bij deze: in het najaar zullen we een reisje boeken, dus informeer maar alvast of je ID-kaart voldoende is voor Egypte of dat er toch een echt paspoort aangeschaft zal moeten worden.
We landen keurig op tijd in Washington, zijn snel door de douane en de koffers zijn al van de band, al duurt het even voordat we dat door hebben omdat ze die al voordat je aankomt van de band halen en apart zetten. De sfeer op het vliegveld is gemoedelijk en zo staan we na een kwartier buiten bij de taxistandplaats. Een vriendelijke chauffeur brengt ons voor $ 65,= incl. rechtstreeks naar het Sheraton hotel, waar de receptioniste uiterst hoffelijk en behulpzaam is en de koffers door de conciërge vakkundig en snel op de kamer worden gedropt. Nog even naar buiten om iets van de sfeer te proeven, maar Washington blijkt vooral een stad die ‘s avonds tot rust komt. Nog snel even iets drinken en daarna toch maar proberen te slapen.
Reageer hier
