Vanmorgen eerst maar even langs een Herz-filiaal om het olieprobleem op te lossen. Gelukkig kent Never Lost de dichtsbijzijnde locatie. Daar aangekomen is de eerste reactie: “Sorry, we hebben geen Grand Marquis”, dus we kunnen u niet helpen. Ik suggereer dat ze wat mij betreft ook de olie mogen verversen. Ze reageren geschokt, “hoe bedoelt u?” Ik stel voor dat ze dat voor me regelen zodat ik verder kan, maar daar hebben ze echt geen tijd voor. Of ik niet even langs de garage kan om de olie te laten verversen en dan later het bonnetje te declareren bij Herz. Nu is het mijn beurt om duidelijk te maken dat dit de omgekeerde wereld is. Ik ben met vakantie, ik verwacht een auto die op tijd onderhouden wordt en ik ben absoluut niet van plan mijn vakantie te onderbreken om hun werk te doen. De heren merken aan mijn toon dat het me ernst is en komen plots in actie. Ze willen me wel even naar het plaatselijke vliegveld brengen en mij helpen mijn auto om te ruilen. Onze begeleider belt onderweg even met de collega’s op het vliegveld.
En zo staan we 20 minuten later op Portland International Airport waar we binnen vijf minuten een ander auto hebben. Opmerkelijk hoe snel de formulieren worden afgehandeld en de service is uitstekend; de nieuwe auto wordt naast de andere geparkeerd zodat we alles makkelijk over kunnen pakken. Nog vijf minuten later zijn we al weer onderweg. De auto is verkleurd van lichtblauw naar heel licht grijs-beige. Ook dit exemplaar - dit maal uit de staat California en met wat minder miles op de teller - beschikt over Never Lost, dus ook in deze auto hebben we TomTom niet nodig.
We rijden langs de kust van Maine en verwachten dat we veelvuldig het water zullen zien, maar de wegenkaart en de werkelijkheid zijn niet helemaal gelijk, dus vangen we af en toe een glimp op van de Atlantische Oceaan. De eerste stop is in Freeport, waar een heel dorp in oude stijl is gebouwd aan de I-1, waarbij ieder huis en outlet-winkel is. We kunnen het niet laten en moeten toch even kijken, zeker omdat ze een Burberry, een Abercromby & Fitch en een The Northface winkel hebben. We slagen niet overal, maar mogen niet mopperen over het resultaat.
Dan leidt de weg naar Rockland, waar we even een tussenstop maken om op een terras aan de haven koffie te drinken. Geen lunch? Niks eten? De serveerster kan het bijna niet geloven dat er mensen zijn die met een kopje koffie en een glaasje water tevreden kunnen zijn en niet eens wachten op een refill.
We wandelen even door her dorp dat grotendeels blijkt te bestaan uit antiquariaten en kunsthandels, althans dat willen de verkopers je doen geloven. Het meeste is nogal kitscherig en zeker niet oud en nog minder kunst. Maar het ziet er in de hoofdstraat wel anders uit dan in de meeste stadjes in Amerika. “Gezellig” zouden wij in Nederland zeggen. We rijden door Rockport en Camden, stadjes die door de reisboekjes als zeer fraai worden bestempeld, maar die bij ons niet echt hele warme gevoelens losmaken. Dus rijden we door naar onze eindbestemming van vandaag: Belfast. We hebben dit keer niets voor de nacht vastgelegd, dus zijn we afhankelijk van ons goede gesternte en natuurlijk een coupon-book. Eerdere ervaringen met coupon-books hebben ons geleerd dat de aanbieding meestal niet meer geldt wanneer jij bij het hotel komt, waarna je moet onderhandelen over de meerprijs die betaald moet worden.
Maar wonder boven wonder blijkt dit motel aan zee gewoon de kamers te verhuren tegen de prijs waarmee wordt geadverteerd. En zo zitten we om 5:30 PM op ons balkonnetje met uitzicht op zee een biertje te drinken. Twee deuren verder zit de beste Chinees uit de regio, dus ja, we gaan daar later met een to-go-box naar buiten.De kust van Maine is prachtig, je ziet in alle dorpjes en langs de I-1 prachtige huizen, de een nog groter en fraaier dan de andere. Soms kun je je nauwelijks voorstellen dat er in zo’n huis maar één familie woont, maar we weten inmiddels dat de gemiddelde Amerikaan erg gericht is op uiterlijk vertoon en gemiddeld $ 15.000,- rood staat op een credit card (meestal hebben ze er meer dan één); misschien verklaart dat de grootte van de huizen.
Of misschien zijn alle huizen hier wel spotgoedkoop? Ach, waar maken we ons druk over met het geluid van branding op de achtergrond en een biertje en glaasje wijn binnen handbereik op onze tijdelijke veranda.Reageer hier
