Het was een onrustig nachtje, maar ja wat wil je na een vlucht van 7 uur en een dag van 20 uur activiteit. Voordeel is wel dat je lekker vroeg wakker bent en dat je er vroeg op uit kunt. Dat was vandaag wel nodig want we wilden het Washington monument bezoeken en daarvoor moet je vroeg uit de veren. Er wordt dagelijks vanaf 8.30 uur een beperkt aantal toegangskaarten uitgedeeld en wie eerst komt, het eerst maalt. Dus wij wandelen al vroeg richting Washington monument. Gisteravond viel het al op dat er verschillende auto’s stonden waarvan de achterklep niet helemaal gesloten was; toeval en nalatigheid van de chauffeurs of is dit een teken dat er niets te stelen valt? We zullen de komende dagen nog eens opletten, of we vragen het bij de conciërge van het hotel, die weten dit soort dingen.
Iets anders wat we moeten navragen is de status van de zwervers, we zagen er eentje die een overdekte slaapplaats had gecreëerd op een sofa. Zijn alle zwervers hier in stijl of waren we getuige van de gevolgen van een uit de hand gelopen echtelijke ruzie…?Bij het Washington monument staan we om 7.30 uur in de wachtrij naast een net gepensioneerd echtpaar uit Canada, oorspronkelijk afkomstig uit Hongarije. De dame van het stel heeft duidelijk behoefte aan een praatje, het kan nog wel even duren voordat de uitgifte van de kaartjes begint, en voor je het weet heb je het hele verhaal over de emigratie, de kinderen, de buitenlandse reizen die vooral naar Europa gaan, de schoondochter die geen visum voor Canada krijgt en de kijk op de wereld in het algemeen en die over waarden en normen in het bijzonder, te horen gekregen. En je wilt niet onmiddellijk onbeleefd zijn, dus …..
na een uur ben je blij dat je iets anders kan gaan doen. Zij is teleurgesteld dat wij tickets hebben voor een ander bezoektijdstip dan zij; wij hebben datzelfde gevoel niet…De tijd waarop je het monument gaat bezoeken mag jezelf kiezen (tot de kaartjes voor dat tijdstip op zijn) en wij vinden 11.00 uur een prima tijd.
We hebben nog even tijd, dus dan maar een wandelingetje naar het WOII-memorial, het Lincoln memorial,
de memorials voor de Vietnam-oorlog en de Koreaanse oorlog (die eigenlijk geen officiële oorlog was maar wel veel mensenlevens kostte) en een wandeling langs de herdenkingsmonumenten van Franklin D. Roosevelt en Thomas Jefferson. We hadden nog gepland om even tussendoor te ontbijten, maar de tentjes om dat te doen bleken niet op onze route te liggen en door de jetlag hadden we nog niet echt honger. Gewoon doorstappen dus! Mooi op tijd zijn we terug voor onze bestijging van het Washington monument. In 70 seconden ben je honderden meters boven de stad en heb je naar alle kanten een fraai uitzicht, o.a. het Capitool, de Mall, Arlington, het Lincoln memorial en natuurlijk het witte huis.
Als we merken dat we zo dicht in de buurt van het witte huis zijn besluiten we na de uitkijk even het beroemdste gazon van de VS ook even te fotograferen; we zijn niet de enigen. Daarna toch maar even brunchen bij een echte Amerikaanse diner en een plan maken voor de middag.We moeten een terug naar het hotel voor een oplaadbeurt voor een batterij en besluiten een korte siësta te houden. Esmée benut die het best met een kort slaapje en daarna trotseren we opnieuw de vochtige warmte van de hoofdstad. Nu met een bezoek aan de bekende (gratis) Smitsonian museums aan de Mall. Eerst het Smitsonian Castte, waar de eerste Gibson-gitaar zou hangen. Niets is minder waar; toegegeven het is een hele mooie gebroken witte Gibson Les Pauls, maar zeker niet de eerste.
Daarna het National Air and Space Museum en het National Museum of American History. Het space museum is heel aardig, er hangen zeker mooie vliegtuigen en space shuttles en er zijn mooie thema-zalen, maar het mist iets van een museum, misschien wel omdat er in sommige grote zalen wel erg veel tegelijk te zien is, alsof de beeldcultuur van de snelle beeldwisselingen ook in het museum moet worden toegepast. Het maakt het allemaal erg onrustig, zeker omdat er veel mensen door elkaar heen lopen in het museum. En wat te denken van een museum met een McDonald's foodcourt? Het kan allemaal in Amerika.
Ook het National Museum of American History is bijzonder omdat een groot deel gaat over de Amerikaanse presidenten en hun echtgenotes, over Abraham Lincoln en over memorabilia van de laatste 50 jaar met televisie, sport en film in de hoofdrol. Met de hoge hoed die Lincoln droeg toen hij werd doodgeschoten, de televisieset van All in the Family - met Archie Bunker in de hoofdrol - en de red slippers (rode muiltjes) uit de Wizard of Oz als absolute favorieten bij het aanwezige Amerikaanse publiek. We eindigen onze dag bij Ruby Tuesday, met een lekker diner en vinden het dan wel welletjes. We voelen onze voetjes niet meer en morgen is er echt weer een dag vol Amerikaanse cultuur.
Patricia & Jurgen: dank voor de goede zorgen voor het huis (en voor de tip!) en Jan: tja instellingen veranderen is te lastig voor ons. De blog is op een zaterdag aangemaakt vandaar. Gelukkig lijk op vakantie iedere dag een zaterdag ;-)
Reageer hier
